Trainer Maria: "Ik ben er trots op met hoeveel compassie vrijwilligers luisteren".

Maria Leeflang (59) werkt als trainer/begeleider bij de Luisterlijn in Tilburg.

"Na 19 jaar bij de Luisterlijn vind ik het nog steeds de moeite waard om nieuwe mensen te ontmoeten en ze het vak te leren. Zorgen dat onze vrijwilligers tevreden vind ik erg belangrijk. Samen met een collega draai ik de locatie. Binden, hartelijkheid en gastvrijheid is wat we allebei uitstralen. Zij doet de administratie en ik ben echt van de inhoud, maar we sparren ook samen over de zorg voor de vrijwilligers. We weten hoe het met ze gaat en leven met ze mee. Onze vrijwilligers kunnen ons altijd bellen. Ze staan er niet alleen voor, al moeten ze het op het ultieme moment wel zelf doen.
Vrijwilligers zeggen wel eens dat het nergens zo warm en betrokken is als bij de Luisterlijn. Dat vind ik fijn om te horen, want we vragen die houding ook van hen, als met een beller of chatter contact hebben. Voor mij is dat voorleven heel belangrijk.

Net als in de rest van het land neemt het aantal vrijwilligers af. Je ziet vooral dat het soort vrijwilliger verandert. Er komen meer jonge mensen en die gaan ook weer sneller weg. Vroeger bleven mensen soms 20 of 25 jaar vrijwilliger. Toen was de grootste groep gepensioneerd of zat vlak voor hun pensioen. Sinds corona stellen mensen andere prioriteiten. Ze willen bijvoorbeeld minder diensten omdat het leven al veel van ze vraagt. Dat ze beter voor zichzelf zorgen vind ik een gunstige tendens maar het betekent wel wat voor onze organisatie.

We bieden trainingen en intervisie waar mensen echt geïnspireerd door raken. Daardoor komen ze niet alleen iets doen, maar zorgen wij dat ze ook iets komen halen. Ze leren luistervaardigheden maar vooral veel over zichzelf en hoe ze een gastvrije houding kunnen ontwikkelen. Ze krijgen te maken met mensen die het spannend vinden om iets te vertellen, dus dan moet je er echt zijn voor die ander. Het gaat in de training over ‘wie ben jij als luisteraar?’ en we leren om warm te luisteren door de ander erkenning te geven. Je luistert naar wat iemand eigenlijk zegt en je vraagt je hoe dat voor die ander moet voelen. Je geeft geen advies, maar zorgt dat iemand zich gehoord voelt door een aardig ander mens. En je leert dat het niet om jou gaat, maar altijd om die beller, chatter of mailer.

Onze vrijwilligers doen zulke prachtige dingen. Ik ben er trots op met hoeveel compassie ze luisteren. Als iemand in het verslag van zijn dienst schrijft ‘ach, zij heeft ook niet de beste kaarten van het leven getrokken.’ Dan denk ik: jij snapt iets van hoe dat voor haar is. Daar word ik heel blij van. Als je vrijwilliger wilt worden is dit echt prachtig werk om te doen. Je geeft iets en je wordt er zelf een rijker mens door."